Ksiądz Kardynał Zenon Grocholewski jest synem wielkopolskiej ziemi. Urodził się dnia 11 października 1939 roku w Bródkach niedaleko Pniew. Jego przyjście na świat dokonało się w warunkach prawdziwie dramatycznych. Były to pierwsze tygodnie II wojny światowej. Jego Matka Józefa z domu Stawińska uciekając przed nazistowskimi wojskami, wraz z innymi Polakami opuściła nadgraniczne Sępolno i szukała schronienia w głębi kraju. Urodził się  w  trudnych warunkach, wszyscy myśleli, że nie przeżyje. Stąd Zenon został pospiesznie ochrzczony w pobliskich Brodach zaledwie dwa dni po urodzeniu - 13 października. Przeżył, co dla wielu było widomym znakiem Bożej łaski. Po wojnie rodzina Grocholewskich osiadła w Miedzichowie koło Nowego Tomyśla. Ojciec Stanisław Grocholewski, z zawodu kupiec, był powszechnie szanowany ze swej rzetelności i uczciwości. Przez ówczesne stalinowskie władze został uznany za wroga ludu i przez jakiś czas przebywał w więzieniu. Rodzina znalazła się bez środków do życia i przetrwała jedynie dzięki solidarnej życzliwości innych ludzi. W tym samym czasie, w ostatnich latach szkoły podstawowej, zrodziło się w Zenonie pragnienie szczególnego służenia Bogu i ludziom. Idąc za głosem powołania kapłańskiego w roku 1953 wstąpił do Niższego Seminarium Duchownego w Wolsztynie, a w roku 1957 rozpoczął studia filozoficzno-teologiczne w Arcybiskupim Seminarium Duchownym w Poznaniu. Właśnie to Seminarium Zenon Grocholewski ukończył w roku 1963, przyjmując święcenia kapłańskie z rąk arcybiskupa poznańskiego Antoniego Baraniaka. Na swoim obrazku prymicyjnym wypisał pełne pokory słowa św. Jana Chrzciciela: Illum oportet crescere ~ „Trzeba, aby On wzrastał"(Q3,30).

         Przez trzy lata pracował jako wikariusz w poznańskiej parafii przy kościele pw. Chrystusa Odkupiciela na os. Warszawskim. W roku 1966 arcybiskup Baraniak skierował Go na studia specjalistyczne z prawa kanonicznego na słynnym Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. Młody Ksiądz Zenon pragnął na wzór św. Jana Chrzciciela ciągle się umniejszać po to, by nieustannie w ludzkich sercach mógł wzrastać Chrystus. Zapewne tak było - i tak też jest po dziś dzień w Jego kapłańskim i biskupim posługiwaniu, które przenika wyraźnie odczuwalny przez innych żar i oddanie sprawie Bożej. Z drugiej  strony, patrząc na to wszystko, co działo się i dzieje w Jego życiu, od chwili gdy w roku 1966 przybył na studia do Wiecznego Miasta, możemy powiedzieć: także On wzrastał i nadal wzrasta. Praca licencjacka-nasze magisterium - napisana pod kierunkiem wybitnego hiszpańskiego kanonisty Ignacio Gordona została odznaczona złotym medalem Uniwersytetu. Ten sam profesor był także promotorem jego rozprawy doktorskiej De exclusione indissolubilitatis ex consensu matrimoniali eiusgue probatione. Considerationes super recentiores sententias rota/es, która została odznaczona złotym medalem Ojca Świętego Pawła VI. Ksiądz dr Zenon Grocholewskł był pierwszym Polakiem, który mógł się chlubić takimi wyróżnieniami. Te wspaniałe osiągnięcia sprawiły, że profesorowie Gregoriany sami polecili Księdza Grocholewskiego do pracy w Najwyższym Trybunale Sygnatury Apostolskiej, czyli w najwyższym sądzie kościelnym, który skupia w sobie kompetencje przysługujące w prawodawstwie świeckim Sądowi Najwyższemu, Najwyższemu Sądowi Administracyjnemu oraz Ministerstwu Sprawiedliwości. Pasjonat pracy, głęboko zatroskany o właściwy poziom i sprawne funkcjonowanie Trybunału Ksiądz Grocholewski zyskiwał sobie coraz większe uznanie i szacunek ze strony przełożonych i współpracowników. Rozgłos przynosiły Mu liczne publikacje naukowe, w których ujawnił się jako niezwykle kompetentny i rzetelny autor, mający odwagę poszukiwać nowych rozwiązań dla podejmowanych przez siebie, niekiedy bardzo skomplikowanych, kwestii prawnych.

            Wydział Prawa Kanonicznego Uniwersytetu Gregoriańskiego zaproponował Mu prowadzenie wykładów. Nieco później z podobną prośbą zwrócił się do Niego Uniwersytet Laterański oraz Studium Rotalne. Zajęcia prowadzone z ogromną swadą i osobistym zaangażowaniem, w potoczystej łacinie, jasne i zrozumiałe budziły poklask u studentów. Po kilku latach Ksiądz Grocholewski został kanclerzem (1980), a później sekretarzem (1982) i na koniec - w roku 1998 - prefektem Sygnatury Apostolskiej. Wcześniej jeszcze, 22 grudnia 1982 roku, w sam dzień imienin, Ojciec Święty Jan Paweł II wyniósł Go do godności biskupa. Dotychczasowy monsignore stał się biskupem tytularnym Agropoli. Trzy dni później, w drugie święto Bożego Narodzenia i na kilka dni przed sakrą biskupią, którą w uroczystość Objawienia Pańskiego 6 stycznia 1983 roku otrzymał z rąk Jana Pawła II, Papież zaprosił Go do siebie i wręczył Mu biskupi krzyż. Niegdyś był on własnością słynnego kardynała Pietro Gasparriego, twórcy Kodeksu prawa kanonicznego z 1917 roku, pierwszego nowoczesnego kościelnego kodeksu prawa. Ten wspaniały gest Ojca Świętego był wyrazem uznania ze strony papieża dla dokonań i osiągnięć Biskupa Grocholewskiego, który był także członkiem komisji powołanej w 1982r. w celu przygotowania i opublikowania nowego Kodeksu prawa kanonicznego. Jan Paweł II również brał udział w pracach owej komisji. Monsignore Grocholewski, jako najmłodszy członek, nie wahał się przedstawiać własnych, doskonale uargumentowanych racji. Uroczyste podpisanie nowego kodeksu miało miejsce 25.01.1983r. Dla biskupa Grocholewskiego to jedno z najważniejszych wydarzeń w Jego życiu.

            Od 1991r. jako arcybiskup pełnił w Kurii Rzymskiej był członkiem komisji studiującej wraz z Ojcem Świętym projekt reformy Kurii, członkiem Komisji Dyscyplinarnej Kurii Rzymskiej, konsulatorem, a następnie (od 2000r.) członkiem Papieskiej Rady ds. Tekstów Prawnych, przewodniczącym Komisji ds. Adwokatów Stolicy Apostolskiej i przy Kurii Rzymskiej, członkiem Papieskiego Komitetu Międzynarodowych Kongresów Eucharystycznych, prezesem Sądu Kasacyjnego Państwa Watykańskiego, członkiem komisji prawnej utworzonej do przestudiowania nowego Prawa Fundamentalnego Państwa Watykańskiego. Dnia 15.11.1999r. Jan Paweł II mianował  Arcybiskupa Zenona Grocholewskiego prefektem Kongregacji Wychowania Katolickiego, a 21.02.2001r. wyniósł Go do godności kardynała diakona , przyznając mu kościół San Nicola In Carcere znajdujący się „w sercu starożytnego Rzymu”. Kardynał Grocholewski jest członkiem Kongregacji Biskupów(od 1999r.), prezesem: Papieskiego Dzieła Powołań Kapłańskich oraz Parlamentarnej Komisji Interdykastrialnej do Odpowiedniej Dystrybucji Księży w Świecie (od 1999), członkiem Kongregacji Doktryny Wiary (od 2001), członkiem Rady Specjalnej dla Oceanii Sekretariatu Generalnego Synodu Biskupów (od 2003). Ponadto jest Wielkim Kanclerzem Papieskiego Uniwersytetu Gregoriańskiego, Wielkim Kanclerzem Papieskiego Instytutu Archeologii Chrześcijańskiej, Wielkim Kanclerzem Papieskiego Instytutu Studiów Arabskich i Islamistyki oraz patronem Papieskiego Wyższego Instytutu Łaciny.

            Tak wielkie urzędy i liczne funkcje nie przeszkodziły Mu w Jego dalszej pracy naukowej. Każdego roku  przybywały i ciągle przybywają nowe publikacje. Ich łączna liczba-wraz z tłumaczeniami na inne języki i reedycjami-znacznie przekracza 700. Są to publikacje ściśle naukowe, dotyczące zwłaszcza kanonicznego prawa precedensowego i małżeńskiego,  a w ostatnich latach związane także z dziedziną edukacji, oraz popularnonaukowe, popularne i o charakterze pastoralnym. Jako prefekt Kongregacji Wychowania Katolickiego Kardynał Grocholewski jest odpowiedzialny za kościelne szkolnictwo wyższe i akademickie na  całym świecie. Jeżeli chodzi o wyższe szkolnictwo kościelne w Polsce, od czasu, gdy prefektem Kongregacji Nauczania Katolickiego jest Kardynał Grocholewski, powstały dwa Wydziały Teologiczne na uczelniach państwowych - na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu oraz na Uniwersytecie Szczecińskim.

               Wszystko to sprawia, że z wielką dumą i radością możemy stwierdzić, iż Kardynał Zenon Grocholewski jest obecnie najwyżej postawionym w strukturach ogólnoświatowych Wielkopolaninem.

               Kardynał Zenon Grocholewski  rozsławia imię Polski na świecie. Jak mało kto jest prawdziwym ambasadorem naszego narodu. Świadczą o tym między innymi wyróżnienia, jakimi został obdarzony. Jest członkiem honorowym Papieskiej Akademii św. Tomasza z Akwinu (2001), honorowym członkiem stowarzyszeń: Kanonistów Słowacji (1992), Kanonistów Włoskich (1998) i Kanonistów Polskich (1999), honorowym obywatelem dwóch miast w Stanach Zjednoczonych: Trenton (1988) i Pinceton (1992), Agropoli we Włoszech (1992) i Levocy w Słowacji (1997), odznaczony Medalem Honorowym Polonia Semper Fidelis, za zasługi dla biografistyki polonijnej (1998), Wielkim Medalem św. Gorazda, będącym najwyższym odznaczeniem Ministerstwa Edukacji w Słowacji za zasługi w dziedzinie rozpowszechniania wiedzy na Słowacji i o Słowacji (2000), oraz Wielkim Krzyżem Orderu Zasłużonych dla Chile (2003). Jest ponadto doktorem honorowym siedmiu uczelni: Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie (1998), Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (1999), Uniwersytetu w Passau (2001), Uniwersytetu w Glasgow (2001), Uniwersytetu Komeńskiego w Bratysławie (2002), Papieskiego Uniwersytetu Katolickiego w Buenos Aires (2002) i Uniwersytetu „Fu Jen” w Taipei na Tajwanie.

                  Ksiądz Kardynał otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Dwie pierwsze wizyty Kardynała Grocholewskigo w uczelni podkreślały jego działalność zarówno w Kościele powszechnym, jak i w Polsce w wymiarze kościelnym i jednocześnie naukowym. W październiku 2003r. wystąpił w Auli Uniwersyteckiej, by w ramach sesji naukowej związanej z obchodami 25-lecia pontyfikatu Jana Pawła II wygłosić referat pt. „Osobowość, która jest wyzwaniem”. Kardynał Grocholwski obok wysokich urzędów i ogromnych obowiązków był postulatorem szczęśliwie doprowadzonych do końca beatyfikacji dwóch wielkich postaci w nieodległej i najnowszej historii poznańskiego Kościoła, a jednocześnie wspaniałych Wielkopolan: bł. Edmunda Bojanowskiego i bł. Sancji Janiny Szymkowiak. Ogromne zaangażowanie Kardynała, by te dwie postaci wynieść na ołtarze Kościoła, było także przejawem Jego osobistego ukochania wielkopolskiej ziemi, której wielkość znaczoną jej wybitnymi synami i córkami pragną i pragnie ukazywać całemu światu.

               Z tego umiłowania Wielkopolski i Poznania wyniknęła Jego inicjatywa jako Wielkiego Kanclerza Papieskiego instytutu Muzyki sakralnej w Rzymie, by w roku 1999 przyznać prof. Stefanowi Stuligroszowi doktorat honorowy owej uczelni.

Ksiądz Kardynał złożył także wspaniałe dary dla Biblioteki Wydziału Teologicznego UAM. Nie można też pominąć wspaniałej, życzliwej postawy niegdyś księdza, później prałata, biskupa, arcybiskupa i na koniec kardynała w stosunku do młodych księży poznańskich, którzy w ciągu ostatnich 30 lat przybywali do Rzymu na studia specjalistyczne. Zawsze znajdowali u Niego otuchę, pomoc i zachętę do pokonywania trudności, których zazwyczaj nie brakowało.

                  Kardynał Grocholewski jest autorem licznych opracowań monograficznych dotyczących małżeńskiego prawa kanonicznego. Wiele jego prac dotyczy kanonicznego i administracyjnego prawa procesowego oraz organizacji trybunałów kościelnych.

Wiele Jego prac dotyczy kanonicznego i administracyjnego prawa procesowego oraz organizacji trybunałów kościelnych, na przykład: Deklaracja Sygnatury Apostolskiej na temat właściwości sądów kościelnych w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej („Kościół i Prawo" l, 1981), Specyfika wymiaru sprawiedliwości w Kościele („Kroniki ATK" 4, 1998), Struktura etapu dowodowego procesu (2000).

                 Działalność Kardynała Grocholewskiego w pracach nad nowym l Kodeksem prawa kanonicznego i nad reformą Kurii Rzymskiej zaowocowała szeregiem publikacji dotyczących tak materialno-prawnej, jak i procesowej warstwy kodeksu z roku 1983 oraz organizacji władz Kościoła. Można tu wymienić: Panoramica sulle novita dei nuovo diritto processuale canonico („Studi Giuridici" l, 1984), Jan Paweł II reformatorem Kurii Rzymskiej (1989), Jan Paweł II - Prawodawca („Palestra" 11-12, 2003).

               W dorobku naukowym Kandydata znajdują się również prace dotyczące filozofii prawa, na przykład: Uhumanisme de Jean Paul II. Premises d'une philosophie du droit (1992), Filozofia prawa w na-uczaniu Jana Pawła II (1996), lustitia ecclesiastica et veritas („Periodica 84, 1995), Sprawiedliwość a prawda i miłość w nauczaniu Jana Pawła II („Palestra" 9-10, 2003).

Kardynał Grocholewski jest autorem licznych recenzji prac z zakresu prawa kanonicznego, teologii i historii prawa. Wśród nich jest również wiele recenzji (zamieszczonych w czasopismach o zasięgu światowym) prac autorów polskich.

               Niezmiernie ważną częścią działalności Kardynała Grocholewskiego jest jego związek z uniwersyteckim nauczaniem prawa. Od roku 1975 do 1999 wykładał kanoniczne prawo procesowe (początkowo także prawo małżeńskie) na Wydziale Prawa Kanonicznego Papieskiego Uniwersytetu Gregoriańskiego. Z uwagi na incompatibilitas i działalności uniwersyteckiej z pełnieniem najwyższych funkcji kościelnych musiał od roku 1999 (tj. od dnia powołania Go na prefekta S Kongregacji Wychowania Katolickiego) zaprzestać działalności wykładowej. Od roku 1999 jest Wielkim Kanclerzem Papieskiego Uniwersytetu Gregoriańskiego. Do tego należy jeszcze dodać niezmiernie wysoką pozycję Kardynała Zenona Grocholewskiego w strukturach sądowych i administracyjnych Stolicy Apostolskiej i Państwa Watykańskiego. Kardynał kierował Najwyższym Trybunałem Sygnatury Apostolskiej. Odgrywał czołową rolę w pracach nad legislacją i interpretacją prawa Kościoła katolickiego. Od roku 1999 jest prefektem Kongregacji Wychowania Katolickiego. Był jednym z najbliższych współpracowników Papieża Jana Pawła II. Zarówno swoją postawą życiową, jak i wielorakimi dokonaniami daje dowód wyjątkowego zaangażowania w służbie wartościom, które z natury swojej pozostają szczególnie bliskie każdemu człowiekowi.

                  W swojej postawie życiowej Kardynał od lat studenckich odznacza się głębokim humanizmem, otwarciem na  innego człowieka oraz tolerancją, wytrwałością w poszukiwaniu prawdy, wiernością podstawowym zasadom życia społecznego, pracowitością; rzetelnością i sumiennością w wykonywaniu powierzonych zadań, wysokim poczuciem sprawiedliwości, ciągłą gotowością do podejmowania coraz to nowych wyzwań. Ksiądz Grocholewski urzeczywistnia szczytne idee. Kardynał to wybitny uczony cieszący się autorytetem naukowym w świecie prawniczym gł. wśród kanonistów. Jego prace wnoszą nowe, a niekiedy nowatorskie spojrzenie na daną rzeczywistość, zwłaszcza jeżeli chodzi o kościelne prawo administracyjne. Bogate ze względu na liczbę, rozległe tematycznie oraz twórcze, oryginalne i innowacyjne w swej treści i formie piśmiennictwo.

                  Na podkreślenie zasługuje to, że w swej szerokiej działalności prowadzonej w Watykanie Zenon Grocholewski pozostaje w szczególnie bliskich kontaktach z ojczystym krajem.

Zenonowi Grocholewskiemu  przyznało tytuł doktora honoris causa już pięć uniwersytetów (w 1998 roku Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, w roku 1993 Katolicki Uniwersytet Lubelski, w 2001 Uniwersytet w Passau i Uniwersytet w Glasgow oraz w  2004 roku Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu).

Miedzichowo- budynek, w którym mieszkał ksiądz kardynał Zenon Grocholewski z rodzicami i rodzeństwem. Budynek ten stoi w sąsiedztwie z Urzędem Gminy. W budynku tym ojciec kardynała prowadził sklep.

Rodzina Grocholewskich przed swoim sklepem.

(powyższe zdjęcia pochodzą z prywatnych zbiorów mieszkańców Miedzichowa)